حقوق بشر و مظلومیت حاکمان ایران

به پا خیز: در خبرها آمده بود که هاشمی شاهرودی رئیس قوه قضائیه جمهوری اسلامی در مصاحبه ای مطبوعاتی در کشور قطر عنوان کرده است که: برخلاف تبليغات مسموم استكباری، حقوق بشر در ابعاد مختلف آن حتی حقوق بزه‌كاران به خوبی در ايران رعايت می‌شود
در قسمتی از این مصاحبه شاهرودی ضمن مظلوم شمردن ایران ( که البته اگر منظور ایشان مردم تحت ستم می بود، جز حقیقت چیزی نبود، اما اشاره شاهرودی و تلاش وی به منظور نمایش چهره ای مظلوم از حکومت و رهبران ایران است) می افزاید: دامنه تبليغات و شطينت‌های محافل و دولت‌های استكباری در حال حاضر تنها محدود به كشور ما نيست، ما شاهد برنامه‌ريزی دشمنان برای توطئه عليه جهان اسلام و توهين به مقدسات هستيم
این دقیقا همان نکته ایست که در نوشتار کوتاهی با عنوان (( فتنه کیست)) بدان اشاره کردم، یعنی توسل به موضوعاتی از این قبیل در راستای شانتاژ سیاسی - تبلیغلتی در عرصه داخلی و بخصوص بین المللی بجهت طفره روی و کاهش فشارها در زمینه مسائل اتمی و نقض حقوق بشر
همه ما خوب می دانیم که هر حکومتی تا سر حد امکان سعی دارد تا مسائل، مشکلات، کاستی ها و در نهایت جنایات خود را مخفی نگه دارد
در کشورهای اروپائی و غربی نیز چنین مواردی به کرات دیده می شود، اما نکته قابل ذکر این است که در این کشورها کسی به جرم افشای تضییع ابتدائی ترین حقوق ملت در پشت درب های بسته محاکمه و در نهایت متهم نمی شود، اهالی قلم شبانه به قتل نمی رسند، روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان به اعدام محکوم نمی شوند، زنان به جرم زن بودنشان حقیر شمرده نشده و در نهایت خواسته های برابری طلبانه شان با احکام سنگین زندان پاسخ داده نمی شود و هزاران جنایت دیگر از جمله اعدام نوجوانان، سرکوب مطالبات صنفی و سیاسی دانشجویان و قلع و قمع هر صدائی که بوی ملی گرائی را داشته باشد و دربرگیرنده مسائل و مشکلات خلقهای ساکن ایران باشد به این سهولت رخ نمی دهد
واقعا وقت آن نرسیده که این آقایان لااقل تعریف و تفسیر خود را پیرامون مسئله حقوق بشر ارائه دهند؟؟؟
چرا که آنچه که مردم به اسارت در آمده ایران و جامعه بین الملل در طی حکومت سی ساله جمهوری اسلامی از ایشان دیده و تجربه نموده اند چیزی جز حقوق بشر در معنای عام و خاص آن می باشد
شاید بهتر باشد تا آقای شاهرودی و دیگر سران نظام جمهوری اسلامی در این گونه موارد نیز از بکار بردن واژه خودی و غیر خودی ابائی نداشته باشند تا لااقل نکته ای منطقی و حقیقی در این کلمات و واژه ها به چشم بیاید