در پس پرده چه برپا می کنند؟

به پا خیز: چندین ماه بحثهای متداول پیش از شروع انتخابات ریاست جمهوری در ایران، چندین هفته شور و شوق و حضور میلیونی مردم و به خصوص جوانان در خیابانها و ستادهای انتخاباتی و نهایتا ثبت و رقم زدن یک جمعه ماندگار در تاریخ معاصر ایران به این انجامید تا بار دیگر مردم ایران دریابند که عملا قادر به ایفای نقش موثری در تعیین سرنوشت خود ( با وجود حاکمیت فعلی ) نبوده و همه و همه این بحثها بیشتر به یک سناریوی کثیف سیاسی می ماند که ملت سیاهی لشگران بی جیره و مواجیب آن بوده اند

رژیم جمهوری اسلامی تا روز انتخابات و حتی پس از آن بیشترین بهره برداری را از موارد مورد نظر خود بعمل آورد بی آنکه رای و خواست مردم برایش مهم باشد

گرچه پس از کودتای نظامی-انتخاباتی بیست و دوم خردادماه، نظام و بخصوص کودتاچیان توقع چنین عکس العملی را از مردم نداشتند، اما نباید از این مهم غافل بمانیم که آنها حتی در چنین شرایطی نیز از آب گل آلود ماهی می گیرند و بسیاری از رفتارها، برخوردهای سیاسی و یا بعبارت بهتر تسویه حسابهای جناحی، تغییر برخی خطوط در اصول سیاست خارجی کشور و بسیاری دیگر از موارد نقض حقوق بشر که اجرا و اعمال آنها در شرایط عادی از سوی دستگاه حاکم هماره واکنشهای تندی را در سطح داخلی و بین المللی بر علیه رژیم به همراه دارد را، در این دوره زمانی و در سایه این اتفاقات اخیر به اجرا می گذارند

از جمله این موارد اعدامهای گروهی و فله ای در طی چند روز گذشته و در زندانهای سطح کشور بوده است. مسئله ای که در شرایط عادی توجهات بسیاری را بسوی خود جلب کرده و اعتراضات فراوانی را به همراه دارد. اما آنچه امروز دیده می شود خبرهای کوتاه و زودگذر این اعدام هاست که البته بدون توجه مجامع بین المللی، سازمانهای حقوق بشری و افکار عمومی و دول غربی ظرف کمتر از چند ساعت از سطور بالای خبرگزاری ها و رسانه های خبری پائین می افتند

دقیقا همان چیزی که مورد نظر حاکمیت است و به عبارتی دیگر با اجرای این قبیل رفتارها ضمن به کرسی نشاندن اهداف و تصمیمات ضد بشری خود در یک فضای مناسب تر و بی درد سر تر، از طرفی هم بنوعی به جامعه جهانی و همه آنانی که سالیان درازی در این زمینه با این نظام مبارزه کرده اند، دهان کجی می کنند

در این اثنا مشغولیت اذهان و توجهات جامعه غرب به موضوعاتی چون دستگیری کارمندان محلی سفارت بریتانیا، در نوع خود بی نظیر و نشان دهنده هوش و زیرکی دستگاه حاکمه و کسب تجارب لازم در این گونه مواقع پس از گذشت سالیان پس از انقلاب می باشد

این دقیقا از نوع همان سیاست انداختن توپ در زمین حریف و سرگرمی آنها برای اجرای اهداف خود، میباشد. اگر بخاطر داشته باشید محمود احمدی نژاد در یکی از مناظره های تلویزیونی خود، در عکس العمل به موضوع هولوکاست، به ظرافت به این سیاست اشاره کرد