در ايران چه خبر است؟

پرسش روز آمدي است. در ايران چه خبر است؟ صاحبان قدرت سياسي تصميم دارند با استکبار جهاني وارد جنگ بشوند يا با زنان ايراني؟
در ايران چه خبر است؟ آيا صاحبان فتوي مي خواهند همزامان در دو جبهه نبرد کرده و آمريکا و زنان ايراني را يکجا از صفحه روزگار حذف کنند؟ يا در صورت لزوم نبرد با زنان را ترجيح مي دهند؟
در ايران چه خبر است که صاحبان قدرت سياسي و ديني در برابر کلام تند و جنگ برانگيز رئيس جمهور لب از لب نمي جنبانند، اما از حضور زنان در استاديوم هاي ورزشي وحشتزده مي شوند؟
در ايران چه خبر است؟ چرا مراجعي که دارند آقاي احمدي نژاد را به خاطر صدور دستوراتي پيرامون حضور زنان در استاديوم هاي ورزشي سرزنش مي کنند، او را آزاد گذاشته اند تا در صحنه پر خطر جهاني گزافه گويي کند و جنگ را به خانه مردم ايران بياورد؟ برافروختن آتش جنگ زيانبارتر است يا اختصاص دادن جايي دراستاديوم هاي ورزشي به زنان با حجاب و خانواده آنها؟
راستي کدام محظور، کدام رودربايستي، کدام ترس، کدام عافيت طلبي، کدام فرصت طلبي، کدام مصلحت گرايي، يا کدام درجه از هوشمندي دهان آقايان را بسته و کدام دست مرموز در کار است تا در حساس ترين روزهاي زندگي ملت ايران، بحث حضور يا عدم حضور زنان در استاديوم هاي ورزشي تبديل به مهمترين موضوع روز بشود؟ چرا دارند بحث زنان را به متن مي آورند و بحث جنگ را به حاشيه مي کشانند؟ از جنگ چه کساني بهره مي برند؟ از حضور زنان در استاديوم ها چه کساني زيان مي بينند؟ اين جنجال ها براي چيست؟
آقايان قدرت تعديل رفتار و زبان جنگ افروزان داخلي را دارند. قدرت ورود به بالاترين محافل قدرت براي طرح سخناني که البته تلخ و گزنده است را دارند. قدرت تأثير گذاري بر مجمع تشخيص مصلحت نظام که مي تواند رفع بحران را در دستور کار بگذارد را دارند. قدرت نفوذ بر شوراي عالي امنيت ملي، مجلس شوراي اسلامي و شوراي نگهبان را دارند. قدرت تأثيرگذاري در روند قضايي کشور را دارند و مي توانند در اين لحضات حساس آنها را به گسترش عدالت اندرز بدهند و از خشونت گرايي بر حذر دارند. قدرت توان بخشيدن به مطبوعات نيمه جان ايران را دارند تا در اين دوران پرخطر بنويسند آنچه را که اقتضاي زمانه است و پرده برگيرند از آنچه مضر به حال کشور است. قدرت کنترل رفتار رئيس جمهور بي تجربه اي که قدرتش در برابر قدرت آنها مثقالي و ذره اي بيش نيست را دارند. اما از اين همه قدرت که برخوردارند و آن را براي خود در قانون اساسي تبديل به ميراث کرده اند به نفع مردم و مملکت و پيشگيري از جنگ و تحريم استفاده نمي کنند. در عوض همه قدرت را به کار مي گيرند تا با زنان ايراني تصفيه حساب کنند! اين شيوه از قدرت نمايي چه حاصلي دارد؟ مي شود درباره اش عاميانه داروي کرد و گفت: گويا زورشان فقط به زن ها مي رسد
اما مي دانيم که زنان ايراني ثابت کرده اند که اتفاقاً قدرت آقايان در اين زمينه بسيار محدود است. اگر غير از اين بود پس از 27 سال کدام "بد حجاب" در سراسر ايران پيدا مي شد تا او را شکار کنند؟
مملکت بر لبه پرتگاه نشسته است. ايرانيان داخل و خارج کشور بيقراري ها مي کنند. در اين شرايط، آقايان همه قدرت سياسي و فتوايي خود را بر سر آن گذاشته اند تا زن ها را پاي تلويزيون بنشانند و تأکيد مي کنند مسابقات را از تلويزيون تماشا کنند
معلوم نيست اگر در مغرب زمين تلويزيون اختراع نشده بود، آقايان براي خانه نشيني زن ها هنگام برگزاري مسابقات چگونه استدلال مي کردند؟ آيا پاي استدلال شان نمي لنگيد؟

مهرانگيز کار