! این دلیلم را دلیل بی دلیلی ام مدان

به پا خیز: مدت زیادی بود که فرصت به روز کردن این وبلاگ دست نمی داد. همه آن کسانی که در تبعید به سر می برند به خوبی می دانند که روند زندگی در تبعید دقیقا همانند یک منحنی سینوسی می باشد

شما ابتدائا با مسائل و مشکلات ناشناخته ای روبرو می شوید و مسلما اگر خود را آماده برخورد با این مسائل و مشکلات ننموده باشید، ضربات و لطمات جبران ناپذیری را متحمل خواهید شد. اتفاقاتی که گاه اثر و پیامدهای خاص آن، ماهها و شاید سالها بر زندگی شما سایه انداخته و آن را تحت تاثیر خود قرار دهد

پس از طی این مراحل، یک مرحله به نسبت راحت تر را آغاز می کنید. این یعنی شروع یک زندگی تازه در یک محیط تازه

شاید شور و اشتیاق برای شناخت ناشناخته های اطراف، فرصت اندیشیدن به موانع و مشکلات موجود در این راه را تا چند صبایی از شما دور سازد. ناشناخته هایی همچون فرهنگ، آداب و سنن و از همه مهمتر یک زبان کاملا بیگانه

پس از طی این مرحله و گذار از آن، به آنجایی خواهید رسید که یا بایستی تن به جریانی هولناک در دهید و بی توجه به اینکه که بوده اید و برای چه در اینجا هستید، در برابر تصمیماتی که برایتان می گیرند سر تعظیم فرود آورید و یا اینکه برای ابراز وجود در این جامعه غریب می بایستی ثابت نمایید که شما هم می توانید

شرط این که بتوانید از این دوره نیز به سلامت عبور نمایید فقط یک چیز است و آنهم "خواستن" است

بخواهید که سهمی در این جامعه ایفا کنید و بپذیرید که در اینجا فقط خودتان نیستید و خود را بعنوان نماینده یک فرهنگ و یک ملت بدانید. همان کاری که بسیاری از ایرانیان سابقا انجام داده اند و ما بعنوان یک ایرانی به آنها می بالیم

اما دوستان عزیز، همانگونه که گفتم گذار از این مرحله آنهم در چنین شرایط بحرانی سیاسی و اقتصادی در جهان بسیار سخت تر از گذشته است. امروز نه تنها باید بخواهید که می بایست مبارزه هم بکنید. مبارزه با تمام آن کسان و قوانینی که قصد دارند تا شما را از ادامه این راه باز دارند

اینها همه را در کنار مشکلات و دلتنگی های موجود و همچنین ضرورت ادامه مبارزه در صحنه و عرصه سیاسی و حقوق بشری ایران بگذارید تا ببینید به یکباره چقدر حجم مشکلات زیاد و زیاد تر می شود، تا جاییکه فرصت نمی کنید وبلاگتان هم به روز نمایید