بهار ما

به پا خیز: به بهانه پرواز دوباره بهار و به یاد آن عزیزانی که دوستشان داریم، لیکن افسوس رخت بر بسته اند و دلهایمان را از لمس زیبائی هائی چون بهار محروم گردانیده اند

باز می آید بوی سبزه، بوی باران، بوی نم

باز می غلطد شبنمی رقصان و خندان بر چمن

باز می گردد زمین پهن و فراخ

عرصه عشق بازی کبوتر با کلاغ

باز هم قصه ای تازه، جلوه ای نو، رنگی دگر

باز هم پیراهن مخمل، بر تن کرده سحر

باز اینک می خروشد بلبل مست بهار

با لطافت، با عطوفت، بر سر قداره بند روزگار

باز هم روز دیگر، ماه آخر، سال نو

باز هم تکرار خوبی، مشق نیکی، درس نو

باز هم زائیدن گل بی نیاز از باغبان

بار دیگر خفتن خفاش بر یک جای نو

باز هم سوسن و میمون در آغوش هم

باز هم خنده سبز و سیاه بر کار هم

بار دیگر عیش و نوش رایگان

از برای جنگل و کوه و صنوبر نیز هم

باز هم گفته هایت

آن صدا و خنده هایت

پیش چشمم، زیر گوشم، چون جرس

ذهن من در کوچ تو خشک و کویری، چون طبس

باز هم جشن پیوند کبوتر

در دل من، خالی از عشق و هوس

باز هم فردایی دگر، و سکوتی رنگ هیچ

باز هم حسرت دیدار تو

شاید اما

اینبار

خارج از قفس